Piraten.

Ik lig op mijn rug in het gras te staren naar de voortjagende wolken.

Als kind heb ik zo veel avonturen beleefd. Wolken werden piratenschepen waarmee ik veldslagen voer tegen drakenkoppen die zich aftekenden in de cumulusformaties.

Nu lukt dat moeilijker.

Het voelt alsof de wereld smaller is geworden. Ik heb leren analyseren, categoriseren, formuleren en berekenen maar ergens onderweg ben ik van het piratenschip gevallen. Een beetje ontgoocheld sta ik op en neem een tijdschrift over onderwijs vast.

Dat het in woelig water zitten, dat onderwijs. We boeren in Vlaanderen achteruit in internationale rankings zoals Pisa en Pirls. Zowel de politiek als de onderwijskundigen zoeken naar oorzaken en handvatten om de val te stoppen. De zondebokken worden nog eens netjes van stal gehaald: pretpedagogie, invulboeken, inclusie, anderstaligheid en diversiteit, de stijgende hufterigheid bij pubers en het onvermogen om daar een goed antwoord op te geven bij leerkrachten, het niet opnemen van ouderverantwoordelijkheid … Over digitalisering lees ik twijfel: is het een gave of een vloek? Smartphones bannen of leren-mee-omgaan? Kruid al die ingrediënten met een duurzame krapte op de leerkrachtenmarkt en we hebben de ideale combinatie die ervoor zorgt dat jongeren minder competent zijn dan vroeger.

Aan negativiteit geen gebrek…

Wanneer je in de mist vaart, moet je zoeken naar het gidsend licht van de vuurtoren. Er zijn wel wat bakens die we kunnen gebruiken.

Op school hechten we bijvoorbeeld veel belang aan een onderbouwd leesbeleid. Lezen begint al heel jong. Kleuters spelen met klanken en luisteren met open mond naar de verhalen die tot leven komen tussen de bladzijden van het boek dat juf of meester voorleest. De klanken worden verbonden met symbolen. Leerlingen rijgen de klanksymbolen als parels aan een ketting en leren zo lezen in het eerste leerjaar. Altijd en overal zijn boeken aanwezig als deuren naar een andere wereld. We leren de kinderen wachtwoorden om ze te openen. Elke dag maken we hier tijd voor tijdens het begeleid kwartierlezen. Samen lezen zorgt voor verbondenheid in de klas.

Lezen en jezelf verliezen in boeken is de ideale manier om je woordenschat en zinsbouw te ontwikkelen. Inzetten op goed onderwijs, is inzetten op leren denken. Inzetten op leren denken is inzetten op taal. Taal is het vehicel waarin de gedachte wordt gebracht.

In een maatschappij waarbij het tempo niet zelden wordt bepaald door dat van de meldingen op de smartphone, nodigt een boek je tot pauze uit. De band die een schrijver met de lezer opbouwt is bijna intiem. Je komt binnen in het hoofd van de auteur. Een exclusieve inkijk. Daar waar sociale media ons als een kudde bijeen drijft in een wereld van polarisatie, nuanceert de wereld van het boek. 50 tinten grijs!

Omdat we van lezen werk maken, willen we ook een geactualiseerd en verscheiden aanbod in de klasbib hebben. Dankzij de ouderraad kunnen we investeren in de boeken van de leesjury waarmee  leerkrachten en leerlingen aan de slag gaan. Dankzij ons eerste boekenmarktje tijdens het oudercontact hopen we ouders en kinderen uit te nodigen om samen te proeven van de magie van verhalen, de rijkdom van lezen en het plezier van samen ontdekken.

Dank aan allen die een boek sponsoren. Je maakt mee het verschil voor hen voor wie de afstand naar een boek moeilijker te overbruggen is.

Onderwijs zit in woelig water. Taal en wiskunde zijn sleutelwoorden die in het nieuwe regeerakkoord staan. Mag ik dit aanvullen met fantasie, creativiteit en leren om elkaar graag te zien?

Ik daag je uit om samen met zoon of dochter je eigen fantasie en creativiteit te onderhouden want op een dag lig je in het malse gras te staren naar de wolken.

Je zal je afvragen waar het piratenschip is gebleven. Naast jou ligt je jongere zelf die al lang als kapitein aan het roer staat.

Laat dit je ‘ouderlijke verantwoordelijkheid’ zijn.

Veel leesplezier.